بررسی عوامل آسیب زای مطالعه در بین دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در سال ۱۳۹۱

مقدمه: امروزه، مطالعه به عنوان یکی از مؤلفه های مهم در زمینه ی توسعه و پیشرفت جوامع محسوب می شود، به صورتی که از طریق مطالعه ی مفید توفیق قابل توجهی نصیب عموم مردم به ویژه دانشجویان می شود. بنابراین ضروری است آموزش صحیح اصول مطالعه در همه سطوح تحصیلی به ویژه در دانشگاه مدنظر قرار گیرد. هدف این پژوهش،بررسی عوامل آسیب زای مطالعه در بین دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در سال 1391 می باشد. روش ها: روش پژوهش توصیفی مقطعی است. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه محقق ساخته می باشد. روایی پرسشنامه توسط متخصصان کتابداری و اطلاع رسانی مورد تأیید قرار گرفت. پایایی ابزار با استفاده از آلفای کرونباخ مقدار 50/82 درصد به دست آمد. جامعه آماری پژوهش شامل دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی اصفهان بوده که حجم نمونه 374 نفر به دست آمد. روش نمونه گیری، تصادفی طبقه ای می باشد. جهت تجزیه و تحلیل یافته ها از آماری توصیفی (فراوانی، درصد و میانگین) و آمار استنباطی (t-test ، anova و tukey) استفاده شد. نرم افزار مورد استفاده spss می باشد. نتایج: یافته ها نشان داد میانگین عوامل آسیب زای مطالعه در بین دانشجویان برابر با 4981/0 39/2 می باشدکه کمتر از حد متوسط و نسبتاً مطلوب می باشد. بیشترین میانگین به عدم تمرکز در مطالعه با 217/1 33/3 و کمترین میانگین مربوط به راه رفتن حین مطالعه با 946/0 56/1 می باشد. میانگین بعد فنون و روش های مطالعه با 515/0 41/2 بیشتر از بعد شرایط مطالعه با 544/0 37/2 بوده است. مقایسه بین جنسیت، محل اقامت و مقطع تحصیلی دانشجویان با عوامل آسیب زای مطالعه نشان داد بین میانگین عوامل آسیب زای مطالعه و متغیرهای مذکور تفاوت معناداری وجود دارد، اما عوامل آسیب زای مطالعه در دانشکده های مختلف یکسان بوده است. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که میزان عوامل آسیب زای مطالعه در بین دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی اصفهان کمتر از حد متوسط و نسبتاً مطلوب می باشد. در مجموع لازم است هم دانشجویان و هم دست اندرکاران امر آموزش به عوامل آسیب زای مطالعه که می تواند یکی از دلایل افت تحصیلی و ناکارآمدی دانشجویان در امر یادگیری باشد توجه خاص نمایند.